beautiful Sapa

Lieve allemaal,

Weer een bomvol weekend achter de rug. Donderdag hebben we de laatste avond van een hele groep gevierd. Het was super leuk, maar toch ook een beetje verdrietig. De groep waarin ik terecht kwam gaat nu bijna in zijn geheel terug naar huis. Ik kan me niet voorstellen dat ik nog een week zonder hen hier ben. Toch is het nu waarheid, want gisteren zijn ze allemaal vertrokken. Vrijdag hebben we echter afscheid genomen. Heel raar, omdat zij nog een weekend in het huis zouden blijven. Maar ik ging naar Sapa, en zou ze dus niet meer zien. Het afscheid was snel, want de taxi was er om ons naar de bus te brengen. Hue in tranen, ik kon ze bedwingen. Wat ga ik deze mensen missen zeg!

Eenmaal in de taxi ging het goed. We gingen met Edda, Aurore en de Frenchies zoals ze door iedereen worden genoemd: de drie vrienden Romain, Charly en Leo uit Frankrijk. Aurore ging met de trein en wij zijn vertrokken met de bus. Weer een nachtbus met bedden, maar dit keer tweepersoons. Edda en ik samen in een bedje. Niet erg comfortabel, maar het had wel iets. En toen: shit, ik moet plassen. Op een stop zou een wc zijn. Dus ik met een aantal anderen naar buiten. De wc was de berm. Kan ook, dacht ik. Maar dat kan ik niet! Toch moest ik nodig, dit was mijn enige kans in een paar uur. Een Spaans meisje vroeg of ze mij moest afschermen. Graag, want de scooters kwamen langs gereden en ik zat vol in het zicht. Het ging goed!! Waaauw, trots als een pauw! Ik moet bekennen dat vroeg in Frankrijk het hurktoilet door mij werd ontweken. Ik bleef rustig nog 15 kilometer zitten om op een gewoon toilet te gaan. Dit is dus echt een mijlpaal! Drie uur later was de laatste stop voor de nacht, dit was een echte 'squat toilet'. En weer deed ik het. Weer een drempel overgegaan, ik leer nog eens wat hier in het verre Vietnam!

Eenmaal weer in de bus heb ik wat kunnen slapen en om 6uur 's ochtends kwamen we aan in Sapa. En nu? Iemand zou ons op komen halen maar we waren een uur te laat. We besloten te wachten. Na een half uur/ drie kwartier kwam een taxi ons halen. Hij bracht ons naar een hotel waar we ons konden opfrissen en ontbijt kregen. Aurore, die dus met de trein is gegaan, was er nog niet. We waren wat ongerust maar besloten het stadje een beetje te verkennen. Toen we terugkwamen zagen we Aurore gelukkig en konden we vertrekken met onze schattige, 18-jarige gids La. Er liepen nog drie Engelse jongens mee en een hele groep lokale vrouwen en meisjes met traditionele kleding aan. Het begin was niet zo moeilijk, gewoon een geasfalteerde weg. Maar al snel werd het modderig en glibberig. De locals hielpen ons door de moeilijke stukken. Al snel werd het uitzicht mooier en mooier. Het weer was prima, tot we op de helft een klein buitje hadden. Tijdens het schuilen mijn regenjas aangetrokken, en toen we besloten verder te lopen in de regen stopte het gelukkig al weer. Een meisje liet mij niet alleen, ze was er continu om mij te helpen zodat ik niet uitgleed. Zij liep op slippers, ik op converse van de markt hier (ik had geen goede bergschoenen en hoorde dat je modderige voeten zou krijgen in Sapa dus ik durfde het niet aan met mijn New Balance of Nike's). Ik had het moeilijker dan haar! Maar door haar hulp lukte het me en ben ik tot de lunch heel gebleven. Daar werd duidelijk waarom ze ons hielpen: ze verkochten handgemaakte spullen. Van alle kanten werden we aangesproken. Uiteindelijk gingen ze weg en konden we lunchen, waarnaar we weer verder gingen. Nog meer glibberige wegen en mooie uitzichten. Prachtig!
Na nog eens 3 uur door de bergen en rijstvelden kwamen we aan bij onze Homestay waar we zouden overnachten. Op het eerste gezicht super primitief, maar uiteindelijk een onvergetelijke ervaring. Slapen tussen de rijstvelden, in een huisje van locals. We werden vergezeld door nog een groep hikers: een Frans gezin met man, vrouw en drie dochters, een broer en zus uit Nederland (jippieee) en een Australisch meisje. Een gezellige bedoeling tijdens het avondeten, wat overigens heerlijk was. Daarna rijstwijn gedronken, wat minder lekker, en nog een biertje na de douche. Toen heeeerlijk aan een stuk door geslapen, en 's ochtends ontbeten met het mooiste uitzicht wat je je maar kunt bedenken. Na het heerlijke pannenkoeken ontbijt met super lekkere banaan en honing, en natuurlijk een kopje Vietnamese koffie, hadden we genoeg energie om verder te gaan. En dat was nodig, want de tocht was zwaar. Na 5 minuten was iedereen doorweekt van het zweet, want het was warm! Maar toen we na een uur of anderhalf aankwamen op de top van Sapa was iedereen zijn zweet vergeten. Wauw, wat een adembenemend uitzicht! Ik heb geprobeerd foto's te maken maar die zijn niks bij het eigenlijke plaatje. Na een klein halfuur genoten te hebben konden we de glibberige tocht doorzetten naar beneden. Met nog een kleine stop bij een waterval zaten we uiteindelijk rond 1 uur aan de lunch. Een heerlijke noedelsoep met gebakken ei. Jummie! Toen met de bus terug naar het hotel waar we even konden douchen en daarna nog even het marktje op gegaan. Om half 5 hebben we snel eten naar binnengewerkt waarna we met de taxi naar de bus werden gebracht. Dit keer met z'n vijven op de achterbank, plaats voor 6. Deze keer nog slechter geslapen dan de vorige keer, het was zo warm dat ik bijna het bed af kon drijven. Gelukkig werden we om half 3 ('s nachts) afgezet en konden we naar huis lopen. Uiteindelijk sliep ik om 4uur en ging de wekker weer om 7:10. Rustig dagje gewerkt en nu lekker luieren!

Dit wordt mijn laatste week in Hanoi, de tijd vliegt. Ik kijk er naar uit om naar huis te gaan, maar eerst ga ik nog naar een van de mooiste plekjes op aarde. Dit weekend is Halong Bay aan de beurt, ik kan niet wachten. Een goede afsluiter lijkt me zo!

Allemaal super bedankt voor de berichtjes. Ik heb er erg van genoten, ook al heb ik ze niet allemaal beantwoord. Vooral in de eerste week heeft het me veel steun geleverd, dus bedankt daarvoor!! Het gaat nu gelukkig goed en de tijd vliegt, maar Nederland: be ready because I'll be back soon!

Liefs Lisa