one month down
Door: Lisa
Blijf op de hoogte en volg Lisa
14 Oktober 2015 | Filipijnen, Lapu-Lapu City
Maayong gabii, oftewel goedenavond! Eindelijk weer een updateje vanuit Lapu-Lapu. Er zijn weer een aantal weken voorbij waarin wij niet stil hebben gezeten. Vanwege alle hectiek eromheen is het schrijven er een beetje bij ingeschoten. Ik zal daarom proberen een korte samenvatting te geven over onze afgelopen weekjes en de daarin beleefde avonturen!
Inmiddels kunnen we zeggen dat we wel gewend zijn in onze huisjes. We hebben gordijnen gekregen en bij mij is zelfs een douche geïnstalleerd. Wat wel jammer is, is dat de keuken in het huis van Jonah, onze collega, zit. Maar een of twee pitjes werken en het is onhandig om in haar keuken te koken. We gaan hier dus vaak uiteten, wat overigens geen drol kost. Wel een beetje jammer: bijna alles is hier gefrituurd, vet, met veel saus en met weinig groente. Gelukkig zijn we tegenwoordig wat meer op onze hoede en proberen we de tentjes eruit te pikken waar ze ook groente serveren. Dat lukt ons nog best aardig!
Ook hebben we de nodige tripjes gedaan. Zo zijn we inmiddels twee keer naar Olango island geweest, een eilandje in de buurt. Er gaat elk half uur een bootje die je binnen 30 minuten op het eiland af zet. Er werd ons verteld dat er een mooi wit strand was bij het hotel Olango Paradise (wij hadden nog niet echt een wit strand gezien dus we waren ietwat enthousiast). Eenmaal aangekomen bleek het hotel dicht. Shit. En nu? De tricycle chauf raadde ons aan naar de vogel sanctuary te gaan die we ook in de lonely planet hadden zien staan. In dit gebied komen veel vogels in verschillende periodes een tijdje vertoeven, maar natuurlijk op het moment dat wij er waren niet echt. Gelukkig was er meer te zien: we liepen over een soort pad van grote stenen door het water naar een hutje in een soort laagwater baai. Een groot stuk uitgestrekt water was het enige wat om ons heel lag, met hier en daar een struik. Prachtig! Hier hebben we een tijdje foto's gemaakt en genoten van het uitzicht. Uiteindelijk bij terugkomst gemerkt dat je ook hard kan verbranden als het de hele dag bewolkt is haha, beetje jammer!
De tweede keer was Olango Paradise weer gesloten, en hebben we ons af laten zetten bij een ander hotel waar we in plaats van aan het strand aan een zwembad hebben gelegen. Heerlijk rustig dagje.
Tussendoor zijn we naar Moalboal geweest. Na 3,5 uur in de bus en 20 minuten in de tricycle kwamen we aan bij een heel leuk hostel, we waren meteen verkocht! Overal in de straat leuke restaurantjes waar we de dagen daarna elke dag heerlijk hebben gegeten (vers en groente!). Op maandag hebben we de Kawasan Falls bezocht. Na een busritje en een wandeltocht door prachtige natuur kwamen we aan bij de watervallen. Wat een natuurgeweld! Hier hebben we genoten van de zon en met een vlot zijn we nog onder de waterval gevaren. Heel indrukwekkend hoe hard dat water valt, en vooral als je er precies onder ligt!
Over indrukwekkend gesproken, de volgende dag hebben we zoiets vets gedaan. Dit was iets dat ik zeker weten wilde doen toen ik zag dat het mogelijk was in Moalboal. We hebben een vriend van een collega gecontact en zijn met hem naar een natuurgebied gereden. Hier een reddingsvest aan gedaan en een helm op. De GoPro op Malou haar helm bevestigd en toen konden we gaan... CANYONINGEN! Oh ik was zo blij toen we gingen, ik had er echt veel zin in. De moed zakte me in de schoenen toen ik de eerste sprong zag: 10 meter tussen een kloof waar je echt niet verkeerd wilde springen. Nee, er kon niks misgaan, verzekerde onze gids Choy ons. Komt goed, als je maar precies daar springt. Na lang twijfelen wie als eerste zou gaan is Seline op een gegeven moment gewoon gesprongen. En goed! Toen ging Malou, en ook zijn kwam goed neer. Nou Lies, dan kan jij het ook. Dit heb je in Frankrijk ook ongeveer gedaan. Maar daar was het niet zo'n nauwe kloof. Nou en? Kom op loser springen! En daar ging ik. ZO VET! Ik trilde van top tot teen, spanning, adrenaline, alles gierde door mij lijf. We zijn over rotsen geklauterd, hebben ons door de stroming laten meevaren, hebben nog meer gekke sprongen gemaakt en hebben vooral erg genoten. Wat was dat vet, wauw.
Afgelopen weekend zijn we naar het, op Palawan na, mooiste eiland van de Filipijnen geweest: Boracay. Een wit strand omringt dit kleine eiland waar je van oostkant naar westkant kan lopen in ongeveer 10 minuten. De nog geen 8 uur van tevoren geboekte vlucht verliep goed. We kwamen aan op Catlican island en wat we niet wisten was dat dit niet Boracay was. We moesten dus nog met de boot en de tricycle, Boracay is namelijk te klein voor een vliegveld. De dag meteen lekker gebakken op het strand en een beetje verbrand (duh). 's Avonds heerlijk aan het strand gegeten en een drankje gedaan bij een strandtentje met live band. De volgende dag ook weer heerlijk gechillt op het eiland en in de avond meegedaan aan een pubcrawl. Zo leuk om op deze manier het eiland te ontdekken en nieuwe mensen te leren kennen! Iedereen kreeg een shirt om te verknippen en een shotglaasje aan een kettinkje waarin je in elke kroeg een shotje kreeg. Moe maar voldaan (en een beetje misselijk) gingen we laat slapen, om de volgende dag na een brak ontbijt op een zeilbootje te stappen. In eerste instantie moesten we er niet aan denken, maar uiteindelijk nergens last van gehad en heerlijk gevaren. Op een gegeven moment is het bootje gestopt en mochten we het water in om te snorkelen. Zo bijzonder om de onderwaterwereld zo te zien. Ik had het nog nooit gedaan dus ik keek mijn ogen uit. De visjes hier zijn heel klein en niet bang, ze zwemmen gerust heel dichtbij ons. Het deed me echt denken aan expeditie robinson (wat overigens ook in de Filipijnen wordt opgenomen). Heel vet! Op de terugweg konden we genieten van een super mooie zonsondergang, die we op het strand hebben voortgezet op zitzakken met een lekker drankje. De avond afgesloten in eenzelfde soort strandtentje met zitzakken, een cocktail en live muziek. Heerlijk. De laatste dag hebben we een rondritje gemaakt met een tricycle en wat mooie uitzichtpunten gezien. Nog een laatste lunch aan het strand genuttigd en toen konden we helaas weer terug naar het vliegveld..
Op het moment zit ik lekker op mijn kamertje. We zijn de laatste tijd goed bezig met het onderzoek en op stage, en kunnen gelukkig ook wat tijd voor onszelf inplannen. We weten inmiddels waar we ons onderzoek over gaan doen en zitten op de goede weg. Voelt fijn! Een dikke maand zijn we nu onderweg, en we hebben er nog ongeveer drie te gaan. Benieuwd wat het ons gaat brengen!
Oke dan, nog een paar wistjedatjes. Wist je bijvoorbeeld dat...
- Malou een huisdier heeft? Hij heet Geert de Gecko.
- Seline en Lisa al twee keer varkensoor hebben gegeten zonder dit te weten?
- mensen random met ons op de foto willen, zelfs als we aan het eten zijn? Malou en Seline zijn zelfs slapend in een bus op de foto gezet..
- Seline continu Taylor Swift genoemd wordt? Soms worden Malou en ik ook zo genoemd, maar vooral Seline is de sjaak.
- karaoke oorspronkelijk uit de Filipijnen komt?
- het vandaag de koudste 14 oktober is in Nederland, maar wij onze warmste 14 oktober ooit meemaken? Haha just sayin'...
Keep you updated!
Liefs Lisa
PS. Bedankt voor alle lieve berichtjes en reacties die ik de afgelopen tijd heb ontvangen. Dit heeft me goedgedaan!
-
14 Oktober 2015 - 19:14
Papa:
Lieve Lisa,
Wat heerlijk om weer een verhaal van jou te lezen. Zoals jij die belevenissen beschrijft...daar wil ik dan ook wel bij zijn. Kijk wel uit met dat canyingjongen.....maar ook daar wil ik stiekempjes wel bij zijn. Hoe lang was het vliegen?
Dan ook een paar wistjedatjes van de vanaf de Heiweg,
- mensen denken dat mama en ik jou missen
- dat ik echt wel weet hoeveel nachten ik nog moet slapen voordat je weer op Schiphol bent
- ik zo af en toe naar de zolder ga...
- dat hardlopen goed is om je hoofd leeg te maken, maar ja..
- ik trots ben op mijn dochter!
Liefs Papa
-
14 Oktober 2015 - 19:19
Papa:
86 dagen..
X -
14 Oktober 2015 - 23:30
Tante Sjannie:
Mooi verhaal lieve Lisa! Fijn, mooi en goed dat jij/jullie koers houden! Genieten, doen wat je moet doen en mooie belevenissen hebben samen, dat is wat nu telt. Vergeet je geen recepten te verzamelen van de alle heerlijkheden? -
15 Oktober 2015 - 12:02
Nol Janssen:
Hoi Lisa
weer even je mooi berichtje gelezen
fantastisch wat je allemaal mee maakt,
je beleeft meer in maanden dan de meeste mensen
in jaren, het is je gegund meisje
Lieve groetjes van ons
-
15 Oktober 2015 - 14:21
Opa:
Ik ben niet zo'n groot schrijver als jij, maar ik wil toch wel even reageren. Omdat je zover weg zit. Ik zie wel dat je het daar meer naar je zin hebt dan vorig jaar in Vietnam en zie ook dat je de natuur beter bent gaan waarderen. Ga je straks in Nederland ook mooie plekjes in de natuur proberen te ontdekken.Heb nog veel plezier daar.
grtjs opa -
24 Oktober 2015 - 23:03
Anita Bouwman:
Lieve Lisa,
Ik heb zojuist jouw verhaal voorgelezen aan Rob, Manita en Jan. Rob en Manita zijn aan het knutselen voor het personeelsfeest van het CWZ. Geweldig om jullie te volgen. Jullie genieten met volle teugen, dat is mooi. Stoer hoor dat canyingjongen, zoals je vader schrijft. Blijf leuke dingen doen en geniet. Wij wachten op het volgende verhaal.
liefs van ons allevier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley