chocolate hills & chocolade letters

Lieve allemaal,

Bij deze een verslagje over alweer ons laatste weekend tripje. Over 10 dagen vliegen we alweer door naar Luzon waar onze 3,5 week reizen begint. Maar voor nu moeten nog de laatste puntjes op de i gezet worden voor het onderzoek.

Voor ik begin aan het verhaal over het weekendje weg nog even een korte beschrijving van een hilarische Worlds AIDS day. We wisten niet wat ons te wachten stond voor deze bijeenkomst, maar het overtrof onze gekste verwachtingen. Een complete Miss Gay Carnaval verkiezing met tussendoor een act van een vrouw (man?) met mega veel make-up die een playbackshow gaf: een liedje met van allerlei geluiden tussendoor. Werkelijk hilarisch! Best een geslaagde middag dus haha!

Goed, nu naar ons weekendje dan. Na amper een midweekje thuis geweest te zijn van ons weekendje Danao, zijn Seline en ik afgelopen donderdag 3 december met de boot richting Bohol gegaan. Malou ging met haar ouders naar Palawan. We kwamen net 10 minuten te laat voor de boot van 2 uur, shit! Gelukkig konden we koffie halen en chillen op de banken in de terminal, dus twee uur wachten daarna was niet zo heel erg. Uiteindelijk om 16:20uur op de boot en na een 2 uur durende, chille tocht met super mooie zonsondergang kwamen we aan in Tagbilaran, Bohol. Daar werden we opgehaald door onze gids Noel die ons naar de bed&breakfast bracht. De gids en accommodatie hadden we getipt gekregen van Jackelien en Nikky, lekker makkelijk dus. Nadat we onze spullen in de kamer hadden gedropt gingen we eten en daarna lekker slapen, de volgende dag zou onze countryside tour om 8 uur al beginnen! Noel kwam ons halen met een auto (een vriend van hem, Lloyd, was de chauf) en we gingen meteen naar de eerste stop: Tarsiers Sanctuary. Als je niet weet wat een tarsier is moet je dit NU gaan googlen, deze spookdiertjes (nee geen apen!) zijn te schattig voor woorden. Ze zijn slechts zo groot als een vuist en leven in de nagebouwde jungle in de sanctuary. Gelukkig wonen de tarsiers nu in de jungle.. voorheen stopten de mensen ze in kooitjes en hielden ze ze als huisdieren. Dit is echter niet voor de tarsiers weggelegd: ze raken depressief, kunnen huilen en kunnen uiteindelijk zelfs zelfmoord plegen. Heel blij dat ze nu in de sanctuary opgevangen worden dus! We kregen een korte rondleiding en hebben we een aantal tarsiers gezien, waarna we verder reden naar het volgende punt van de tour. We gingen, hoe vet, op een quad langs de chocolate hills! Zo gaaf, Sel en ik allebei op een quad door super mooie natuur. Af en toe even stoppen om (te hilarische & toeristische) foto's te maken, en verder heerlijk scheuren. Super leuk om te doen! Na deze rondrit zijn we de trappen beklommen voor het chocolate hills viewpoint, 360 graden prachtig uitzicht over de oh zo mooie chocolate hills. Wauw, adembenemend! Nadat we uitgepuft waren van de beklimming en onze foto's hadden gemaakt zijn we de trappen weer af gegaan en gingen we door naar de volgende sightseeing: de hanging bridge over de Loboc rivier. Deze twee van bamboe gemaakte, gammele bruggen fungeren als overgang van de rivier. Ook hier weer wat foto's gemaakt en heen en weer gelopen. Toen was het eindelijk lunchtijd, we hadden zo'n honger! En door de ongelijke wegen waren we er zelfs een beetje misselijk van geworden.. Voor de lunch gingen we naar de Busai Monark Floating Restaurants, een soort boot/cruise over de rivier met een buffet. Lekker gegeten en een (ietwat toeristische) boottocht gemaakt van een uurtje. Daarna naar de laatste stop van onze tour: het Blood Compact Monument. Dit monument staat symbool voor de vriendschap tussen Spanje en de Filipijnen, na de jaren van onderdrukking. Na dit monument was de tour afgelopen en werden we voor een middagdutje afgezet bij de b&b. Om 18:00 werden we namelijk weer opgehaald voor de laatste activiteit van die dag: firefly watching! Weer op een bootje, maar nu in het donker, gingen we een stukje varen over de rivier. We hadden geluk: het was super helder en de hemel stond vol met sterren, prachtig! Daarnaast zaten de bomen helemaal vol met, jawel, de beroemde vuurvliegjes. Het was alsof de bomen licht pulseerden, heel vet om te zien. Er vloog er zelfs een in de boot waardoor we hem van dichterbij konden bekijken. Na deze tocht hebben we wat gegeten en zijn we voor een drankje naar een bruine kroeg (compleet met bierflessen kerstboom) met liveband geweest. Geslaagde dag!
De volgende ochtend hebben we heerlijk uitgeslapen en zijn we na het ontbijt in de tricycle gestapt voor een dagje Alona Beach op Panglao island. Hier hebben we heerlijk op het strand gelegen, en alsof deze 5 december 2015 niet beter kon (zon, zee, strand, 30+ graden etc., nee we willen jullie niet jaloers maken... WEL) hebben we toen de pepernootjes opgegeten die de ouders van Malou voor ons hadden meegenomen. GODDELIJK! Aan het einde van de middag naar de super mooie zonsondergang op het strand gekeken en daarna aan zee gegeten. Los van het verdwaald raken in de buurt van onze b&b daarna omdat niemand de weg ernaartoe wist was het een perfecte dag, haha!

Toen we zondag weer met het bootje weer terug waren gekomen in Cebu, brak onze klomp bij thuiskomst. De wifi deed het nog steeds niet.. De wifi van Malou haar buren doet het wel, dit is een andere provider, dus hebben we daarop gezeten. We kregen van Jonah het slechte nieuws te horen: het gaat nog wel 2 weken duren.. dat maken wij dus niet meer mee.. maar wat is er dan gebeurd? De ondergrondse internetkabels zijn GEJAT. What. The. Fuck. Only in Asia, I'm telling you. Als ik er niet door gedupeerd zou zijn zou het hilarisch zijn, maar nu is het alleen maar shit dat we dus op onze kamer geen wifi hebben en we gedoemd zijn om elke dag naar Bo's te gaan. Als we dat al niet waren, dan worden we nu wel hun grootste inkomsten bron voor de komende anderhalve week. Wel lekkere koffie.

Dus daar zitten we dan. Met nog 10 dagen Lapu-Lapu City te gaan vast aan ons tafeltje in dat koffietentje. We gaan het hier nog missen.. Voor nu nog even hard aan de slag en twee christmas parties met de kinderen en de SOD staff, dan kan het volgende avontuur beginnen. Gaaf!

Ohja, er ligt nog een klein stukje chocolade letter in mijn koelkastje. Die ga ik deze week ergens maar een keer opeten, na al dat gepraat over chocolate hills krijg ik daar wel zin in zeg.. Ik hoop dat jullie net zo'n geslaagde Sinterklaas hebben gehad als wij hier, op naar kerst! Wist je trouwens dat de kerstlichtjes in Nederland niks zijn vergeleken met de kerstverlichting die hier overal op straat te zien is? Alle kleuren en vormen komen voorbij, soms zelfs gepaard met kerstmuziek. En nee pap, het is niet overdreven! Super leuk!! Toch een beetje kerstgevoel in dit warme land.

That's all for now! Tot de volgende :)

Liefs Lisa