finding nemo

Lieve allemaal,

Wauw, we zijn al bijna op de helft. Wat gaan de dagen snel hier, ondanks dat we veel en lang moeten wachten. Elke avond zitten we voor we het weten weer aan ons avondeten en is de dag alweer bijna voorbij. Zaterdag zit de helft er toch echt al op en hebben wij nog 62 dagen om onze Filipijnen bucketlist af te werken. Een beetje stress voelen we wel, maar we hebben al wat leuke dingen in ons hoofd die we willen gaan doen. Daarover in de volgende verslagen meer, want we hebben al weer twee dingen van de bucketlist kunnen afvinken..

Vorige week dinsdag hadden we met twee collega's, Apol en Dee, afgesproken om mee te gaan op hun ACTIV-tripje. ACTIV is een andere tak van de Social Outreach Division (om jullie geheugen op te frissen, wij werken voor het RESCUE project, een van de drie projecten binnen SOD). Voor ACTIV reizen Apol en Dee over het eiland Cebu om daar naar, vaak toeristische, plekken te gaan om voorlichtingen te geven over mensen- en kinderhandel. De mensen die op deze plekken werken hebben vaak, zonder dat ze het weten, een schakelrol in het voorkomen of herkennen van deze handel. Door hen te wijzen op de signalen die ze op zouden kunnen vangen en wat ze daarmee kunnen doen kunnen zij hopelijk in de toekomst iets betekenen voor deze kinderen. Omdat ze naar al deze toeristische trekpleisters gaan, reizen de meiden natuurlijk ook veel. Ze nodigden ons uit bij de Aguinid Falls waar zij een voorlichting zouden geven en wij, voor de voorlichting, konden genieten van de watervallen. Om 5 uur liepen we thuis weg, rond 6 zaten we in de bus en om half 11 waren we dan eindelijk bij de Aguinid Falls. Terwijl Apol en Dee hun presentatie voorbereidden gingen wij met een vrijwillige gids op weg. De waterval was onderverdeeld in 6 levels waar we door het water omhoog konden klimmen. Heel vet om watervallen op deze manier mee te maken! De vrijwilligers waren iets behendiger dan wij en hielpen ons waar het glad of moeilijk was. Na ongeveer een uur klimmen, klauteren, springen, zwemmen en drijven gingen we terug en konden we lunchen. Daarna begon de voorlichting, helemaal in het Cebuaans wat wel jammer was.. Het zag er zo leuk uit hoe de meiden met de deelnemers omgingen, dat hadden we wel willen kunnen volgen. Helaas, dat kon niet, maar wel leuk om gezien te hebben. Na de voorlichting was het al weer tijd om terug te gaan want we hadden nog een lange reis voor de boeg.

Onderweg kwamen we langs Oslob. Shit, dit hadden we eerder moeten weten. Wij hadden namelijk voor donderdag Oslob op de planning staan. Nu moesten we dus op dinsdag heen en terug en op donderdag ook weer in diezelfde bus. Nouja, niks meer aan te doen. Donderdag dus weer de bus in voor 3-4 uur! Maar wel voor een goed doel. De volgende dag zijn we om 5 uur opgestaan om om 6 uur met, jawel, walvishaaien te zwemmen! Waaaaaah zo vet! We kregen een korte briefing over dat we niet te dicht bij de walvishaaien mochten zwemmen, geen camera met flits, geen zonnebrand etc., en toen ging het toch echt gebeuren. Zenuwachtig stapten we op het bootje, meer omdat we hier al zo lang naar uit hadden gekeken dan dat we het eng vonden. Eenmaal in het water, met snorkel op, kwamen de eerste walvishaaien snel kijken. Ze worden gelokt met visjes die ze lekker vinden. Het lijkt heel dieronvriendelijk, maar dat is het eigenlijk niet. Vroeger jaagden de vissers namelijk op de walvishaaien omdat zij alle vissen uit de zee opaten. Tot op een dag toeristen ze zo mooi vonden dat ze ermee wilden zwemmen. Sindsdien jagen de vissers niet meer op de walvishaaien maar lokken ze ze naar de kust om mee te zwemmen. Dit is verder niet schadelijk voor de dieren en ze zijn ook niet gevaarlijk: het enige gevaarlijke is dat ze een enorme kracht in hun staart hebben. Daarom mochten we niet te dichtbij komen. Zij kwamen wel dicht bij ons waardoor we soms in paniek snel weg zwommen en waardoor Malou per ongeluk bijna een bootje omgetrokken heeft haha! Maar verder was het prachtig om tussen te zwemmen en ze van zo dichtbij te mogen bewonderen. Hierdoor hebben we de hele dag met een glimlach rondgelopen. Na het zwemmen met de walvishaaien zijn we aan de zee gaan ontbijten waar we konden genieten van de zonsopgang (die was overigens al bezig toen we in het water lagen). Na ons ontbijt zijn we met een bootje naar Sumilon island, een eilandje iets verder in de zee, gevaren. Hier hebben we voor de kust nog even mogen snorkelen, zooooo mooi al dat koraal. En alle visjes uit de boeken en films gezien. Nemo met Dori en zo'n andere professor vis uit die film, Patrick ster (maar dan een blauwe versie), Spongebob, de mooiste vis van de zee en nog veel meer hele mooie gekleurde visjes. Prachtig! Helemaal happy van onze belevenissen op de vroege ochtend gingen we op Sumilon op het strand liggen. Het weer sloeg na een paar uurtjes om waardoor we terug moesten naar Oslob. Voordat we aanmeerden hebben we nog een tijd op zee moeten wachten, het regende heel hard en de golven werden steeds hoger. Inmiddels was er ook een soort mist over de zee getrokken wat ervoor zorgde dat we Sumilon niet meer konden zien. Het flitste en het onweerde, toch wel best spannend. Maar toen het eenmaal voorbij was was het toch een best vette ervaring haha! Lekker geluncht en een paar baileys gedronken voor we terug gingen naar ons hostel. Daar kwam ik erachter dat ik MEGA hard verbrand ben op mijn onderrug en billen. Heb een aantal dagen lopen smeren met aftersun en het ergste is nu voorbij gelukkig. Beter smeren de volgende keer!

De volgende dag zijn we vroeg met de bus teruggegaan naar Cebu. Het was de laatste zaterdag van de maand wat betekende dat de gevangenen van de Cebu Provincial Detention and Rehabilitation Centre (CPDRC) een dans zouden opvoeren. Je kent ze misschien wel van de youtube hit waar ze op Thriller van Michael Jackson dansen, en anders MOET je dat na het lezen van mijn verhaaltje even bekijken. Deze dancing inmates kunnen super goed dansen en voeren elke maand een show op waar toeristen gratis naar kunnen kijken. Naderhand kun je natuurlijk een kleine donatie doen. Heel leuk om een keer gezien te hebben!

Ik hoor jullie denken: zo veel leuke dingen doen, en school en stage dan? Nou, wij zijn met z'n drietjes heel efficiënt met onze tijd bezig. Als we stagelopen gaan we daarvoor of daarna (of allebei) aan onze opdrachten werken. Als we een dagje vrij zijn van stage zitten we de hele dag in Bo's Coffee te typen. De andere dagen die we vrij hebben benutten we dan weer met leuke tripjes. We zitten dus nooit echt stil hier (behalve als we op het strand liggen). Het werkt want we lopen redelijk op schema met de opdrachten en ook stage gaat goed, dus dat is heel mooi! Laat de volgende tripjes maar komen!

Nog een paar wistjedatjes dan maar.. Wist je bijvoorbeeld dat:
- wij nog steeds elke dag buiten de deur gaan eten? Koken hier is echt niet zo chill..
- de kinderen van het centre in Cebu de eerste prijs hebben gewonnen met hun optreden tijdens children's month?
- ik hier in ieder geval een keer per week om kwart over 5 opsta om te gaan hardlopen?
- wij de frappucino's nog steeds niet kunnen weerstaan?

Liefs Lisa