na regen komt...
Door: lisarenswoude
Blijf op de hoogte en volg Lisa
04 Augustus 2014 | Vietnam, Hanoi
Lieve allemaal,
Na het avondje Bar Betta, waar ik het vorige verslag was gebleven, ben ik op donderdag weer niet naar werk gegaan. Er was niemand die met me mee kon en omdat ik twee bussen moet nemen kon ik niet alleen gaan. Dit was een dikke tegenslag, ik voelde me eindelijk beter en dan kun je nog niks doen op die dag. Ik ben teleurgesteld weer gaan slapen maar in de middag besloten mijn kamergenootje Camille en ik iets te gaan doen. Samen met James, een Engelse jongen, zijn we naar het museum gegaan dichtbij ons huis. Dat was interessant en er zat een mooie tuin bij. Daarna een lekkere Vietnamese ijskoffie gehad en ik was herboren. Die avond stelde ik voor iets te gaan doen, spelletjes ofzo. De Amerikanen en Engelsen kenden Apples to Apples dus hebben ze dat uitgelegd en zijn we dit gaan spelen. Later kwamen er meerdere mensen bij en zijn zij gaan beerpongen en heb ik, na mijn skype met Murt, nog meegedaan met Ezelen en Paardenrennen. Het was een super geslaagde avond en ik ging met een fijn gevoel naar bed!
De volgende ochtend weer vroeg uit de veren om met een Vietnamese jongen, Nguyen, naar het Morning Star Center te gaan (eindelijk!!). Het was nogal moeilijk de begrijpen met de bussen maar uiteindelijk ben ik na de lunch (ik eet lunch gewoon thuis) alleen teruggegaan en kon ik het de heenweg redelijk goed vinden. Het was interessant om te zien hoe ze de kinderen in Vietnam behandelen maar waar ook weer overeenkomsten zitten. Ook hier werken ze met pictogrammen om de dagindeling aan te geven (het zijn er alleen veel minder). Ik zal, als ik wat langer gewerkt heb, nog wel meer over het werk vertellen. Maar nu komt de terugweg. Lisa wist het wel. Dacht ze. Dit was wishful thinking uiteindelijk. Ik raakte in een overvolle bus, in de spits, helemaal in de stress omdat ik niet wist waar ik moest uitstappen en de volgende bus kon nemen. Uiteindelijk maar ergens uitgestapt en THANKGOD goed gekozen. Met een trots gevoel toch veilig thuis aangekomen, Lisa gets Lost is (hopelijk) verleden tijd.
Die avond twijfelde ik heel erg wat ik moest doen. Zou ik in Hanoi blijven met Camille en James? Of zou ik naar de watervallen gaan met Laura en Hue, waar Liz en Luchrezia ook heen zouden gaan op zaterdag? Uiteindelijk heb ik voor het laatste gekozen. Een heel avontuur, zo bleek. To be continued!!
Liefs Lisa
Na het avondje Bar Betta, waar ik het vorige verslag was gebleven, ben ik op donderdag weer niet naar werk gegaan. Er was niemand die met me mee kon en omdat ik twee bussen moet nemen kon ik niet alleen gaan. Dit was een dikke tegenslag, ik voelde me eindelijk beter en dan kun je nog niks doen op die dag. Ik ben teleurgesteld weer gaan slapen maar in de middag besloten mijn kamergenootje Camille en ik iets te gaan doen. Samen met James, een Engelse jongen, zijn we naar het museum gegaan dichtbij ons huis. Dat was interessant en er zat een mooie tuin bij. Daarna een lekkere Vietnamese ijskoffie gehad en ik was herboren. Die avond stelde ik voor iets te gaan doen, spelletjes ofzo. De Amerikanen en Engelsen kenden Apples to Apples dus hebben ze dat uitgelegd en zijn we dit gaan spelen. Later kwamen er meerdere mensen bij en zijn zij gaan beerpongen en heb ik, na mijn skype met Murt, nog meegedaan met Ezelen en Paardenrennen. Het was een super geslaagde avond en ik ging met een fijn gevoel naar bed!
De volgende ochtend weer vroeg uit de veren om met een Vietnamese jongen, Nguyen, naar het Morning Star Center te gaan (eindelijk!!). Het was nogal moeilijk de begrijpen met de bussen maar uiteindelijk ben ik na de lunch (ik eet lunch gewoon thuis) alleen teruggegaan en kon ik het de heenweg redelijk goed vinden. Het was interessant om te zien hoe ze de kinderen in Vietnam behandelen maar waar ook weer overeenkomsten zitten. Ook hier werken ze met pictogrammen om de dagindeling aan te geven (het zijn er alleen veel minder). Ik zal, als ik wat langer gewerkt heb, nog wel meer over het werk vertellen. Maar nu komt de terugweg. Lisa wist het wel. Dacht ze. Dit was wishful thinking uiteindelijk. Ik raakte in een overvolle bus, in de spits, helemaal in de stress omdat ik niet wist waar ik moest uitstappen en de volgende bus kon nemen. Uiteindelijk maar ergens uitgestapt en THANKGOD goed gekozen. Met een trots gevoel toch veilig thuis aangekomen, Lisa gets Lost is (hopelijk) verleden tijd.
Die avond twijfelde ik heel erg wat ik moest doen. Zou ik in Hanoi blijven met Camille en James? Of zou ik naar de watervallen gaan met Laura en Hue, waar Liz en Luchrezia ook heen zouden gaan op zaterdag? Uiteindelijk heb ik voor het laatste gekozen. Een heel avontuur, zo bleek. To be continued!!
Liefs Lisa
-
04 Augustus 2014 - 17:26
Merlijn:
Hè Lisa, leuk om te lezen weer. Misschien zijn picto's om de weg te vragen ook wat voor jou? Wat een avontuur, leuk hoor. Heb je al vietnameese loempia's gehad? -
05 Augustus 2014 - 00:00
Peter Jacobse:
Ha, Lisa, dat klinkt goed allemaal! Toch wat avontuurlijker dan Arnhem he? -
05 Augustus 2014 - 17:52
Lisa Renswoude:
haha merlijn ja ik denk dat dat een goed idee is, vooral als ik weer alleen ga hardlopen haha! en de vietnamese loempia's hier zijn SMULLEN!! :D
Peter: Hanoi is een stuk avontuurlijker dan Arnhem. Maargoed, welke stad niet? Haha!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
