Ha Long Bay

Lieve allemaal,

Sinds het duidelijk was dat ik naar Vietnam ging, wist ik zeker dat ik naar de Ha Long Bay wilde gaan. Toen ik hier aankwam was de hele groep echter dat weekend naar deze mooie baai, en wist ik niet wat ik moest doen. Tot mijn kamergenootje Camille zei dat je Ha Long Bay ook in één dag kunt bezoeken. Ik dacht meteen: dat doe ik het laatste weekend. Maar alleen wilde ik niet. Dus heb ik iedereen gevraagd, maar de enige die nog niet was geweest was Lucrezia. Zij wilde echter graag mee en zo gezegd zo gedaan! Ons eerste plan was om naar Ha Long City te gaan om daar een nacht in een mooi hotel te slapen om vervolgens de volgende dag de hele dag op een boot door te brengen en 's avonds terug te gaan naar Hanoi met de bus. Dit bleek echter niet mogelijk omdat alle boot tours pas beginnen tijdens de lunch. Dan komen de bussen met mensen uit Hanoi aan en de tour neemt hen mee voor een paar uurtjes waarna ze weer terug gaan naar Hanoi. Na veel stressen, twijfelen en denken (vooral van mijn kant natuurlijk) hebben we uiteindelijk toch voor zo'n dagtour gekozen.

Omdat we vrijdagmiddag vrij hadden zijn Lucrezia en ik nog even the Old Quarter ingegaan. Daarna thuis gegeten en vroeg gaan slapen, want de volgende dag om 6:50 op. Dat was dus gisterochtend, vroeg op en snel ontbeten om daarna de bus te pakken naar het reisbureau. Daar stond een bus op ons te wachten om ons naar Ha Long Bay te brengen. Onze gids, Tang, legde wat dingetjes uit en we gingen op weg. Na 1,5 uur een korte sanitaire stop (met gelukkig gewone (en schone!) toiletten) en toen nog 1,5 voor we aankwamen in de Bay. Maar voor we er waren begonnen het te regenen. En niet een beetje. Nee, kei hard. En dan bedoel ik moessonregen van het soort waarvan je binnen 1 seconden tot op de onderbroek doorweekt bent. Gelukkig zaten we in de bus, maar we dachten aan onze trip. Zou onze dag worden verpest door het weer? Al snel werd het droog en we hielden de moed erin. Nee joh, in Ha Long Bay is het altijd mooi weer! Wishfull thinking, want toen we richting boot liepen begon het weer te druppen. Eenmaal in de boot en aan de lunch regende het weer kei hard. Ik werd sip en chagrijnig. Please don't ruin our day! Gelukkig was het eten lekker en probeerde we ons daarop te focussen. En eenmaal klaar met eten was het bijna gestopt met regenen. Toen we aankwamen bij de plek waar we gingen kayaken was het zowaar droog! Er hingen wel wat wolken dreigend over ons heen, en we hoorden onweer, maar ietsje verderop scheen de zon dus we bleven positief. Lucrezia en ik zijn in een bootje gestapt en hebben over het water gevaren, door twee grotten en langs de rotsen. Zo mooi! Echt een prachtige plek, geen wonder dat het op de werelderfgoedlijst staat.

Na het kayakken zijn we doorgevaren over een open plek en werd het weer ietsje beter. Onze op een na laatste stop was een prachtige grot. Heel groot, en door de verschillende gekleurde lichten was het waanzinnig om te zien. Onze gids vertelde dat de grot pas 20 jaar geleden is ontdekt door een local die een aap volgde en zo in de grot terecht kwam. Mooi verhaal, mooie grot!
Na de grot hebben we nog genoten van het uitzicht dat we daar over de baai hadden, en toen was het tijd voor het laatste stukje van de tour. En guess who joined in? De zon! Daar was hij eindelijk. Dus Lucrezia en ik natuurlijk op het zonnedek bovenop de boot om onze benen nog even de kans te gunnen misschien een klein beetje van kleur te veranderen. Helaas, poging mislukt, maar het was wel lekker even in de zon te zitten! Daarna de bus teruggepakt en de 3 uur durende reis terug gemaakt. Nog proberen te slapen maar door de gaten (of hobbels?) in de weg was dit onmogelijk. Eenmaal thuis gegeten en een biertje gedronken met de rest. Toen zij zich klaarmaakten om uit te gaan beseften Lucrezia en ik hoe moe we waren en zijn we gaan slapen.

Hoewel we er vrij vroeg inlagen heb ik slecht geslapen. Ik werd vroeg wakker en kon toen niet echt meer in slaap komen. Vast de zenuwen.. Toen maar opgestaan en de dag doorgebracht met opruimen, inpakken en nog de laatste dingen kopen. Tussen de middag zouden we gaan lunchen met Lucrezia, Edda, Paulina en Alma (twee nieuwe Finse meisjes), Tom (een nieuwe Engelse jongen) en de Frenchies. De Frenchies wisten wel waarheen, dus ik bij Edda achterop de moto (woaah eng!). Al snel raakten we verdwaald en uiteindelijk maar een restaurant gepakt die we tegenkwamen. Wel een heerlijke laatste lunch gehad (bun cha met loempia's hmmm) en daarna weer naar huis. Omdat Edda al eerder naar huis moest, moest ik bij een van de Frenchies achterop. Super eng want die rijden errrrug hard en ik ben echt een schijterd. Ik vind het al eng om in Nederland achterop te zitten, laat staan in Vietnam. Dus ik scheet zeven kleuren, en toen ik het uiteindelijk toch vet begon te vinden waren we al thuis. Jammur! Nog een lekker laatste avondmaaltje gehad en toen m'n laatste spulletjes ingepakt. Kwam de local volunteer zeggen dat de taxi er was om 19:00, terwijl ik toch echt 19:30 had gezegd. Ik in de stress want was nog niet klaar (of course), maar het is goedgekomen en uiteindelijk op tijd vertrokken.

Ik heb afscheid moeten nemen van al mijn nieuwe, internationale vrienden. Super moeilijk, maar ik heb me groot kunnen houden. Eenmaal in de auto vond ik het wat minder leuk. Heel raar hoe je je kunt hechten aan mensen in zo'n korte periode. Ik heb hele leuke tijden met deze mensen gehad en 4 weken lang met hen in een huis gewoond, geleefd en gelachen. En nu is dat voorbij. Ik ga ze missen, en het avontuur dat ik aan ben gegaan ook. Maar ik kijk ook heel erg uit om weer terug te gaan naar waar ik thuishoor. Nederland, I'll meet you soon!

Don't cry because it's over, smile because it happened.

Love, Lisa